ต้นทุนแรงงานต่อหน่วยของสหรัฐฯ ในไตรมาสแรกมีการปรับปรุงใหม่ให้เพิ่มขึ้น 6.6% เมื่อเทียบกับที่คาดไว้เดิมที่ 5.7% ตัวเลขเบื้องต้นเพิ่มขึ้น 5.7% สูงกว่าการเพิ่มขึ้น 2.0% ก่อนหน้านี้อย่างมีนัยสำคัญ ผลผลิตลดลง 1.5% จากการลดลงเบื้องต้น 0.8% ก่อนหน้านี้ ผลผลิตเพิ่มขึ้น 1.7% ข้อมูลปัจจุบันบ่งชี้ว่าต้นทุนแรงงานเพิ่มขึ้นควบคู่ไปกับผลผลิตที่ลดลง

ต้นทุนแรงงานเทียบกับผลผลิต

สิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงนี้คือการปรับขึ้นอย่างรวดเร็วของต้นทุนแรงงานต่อหน่วยในช่วงสามเดือนแรกของปี ซึ่งขณะนี้อยู่ที่ 6.6% แทนที่จะเป็น 5.7% เดิม การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่เพียงแต่ยืนยันว่าค่าแรงมีราคาแพงขึ้นสำหรับธุรกิจเท่านั้น แต่ยังเพิ่มแรงกดดันต่อความคาดหวังของอัตรากำไรอีกด้วย โดยเฉพาะในภาคส่วนที่เงินเฟ้อค่าจ้างนั้นยากที่จะส่งต่อไปยังผู้บริโภคปลายทาง

ในขณะเดียวกัน ตัวเลขผลผลิตที่ปรับปรุงใหม่แสดงให้เห็นว่าลดลง 1.5% ซึ่งตามมาจากสิ่งที่เคยดูเหมือนลดลงเล็กน้อย การเปลี่ยนแปลงนี้ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ เมื่อพิจารณาว่าไตรมาสก่อนหน้านี้มีการเติบโตของผลผลิตที่ 1.7%

เมื่อบริษัทต่างๆ จ่ายเงินค่าแรงงานมากขึ้นในขณะที่ได้ผลผลิตต่อคนงานน้อยลง ก็ไม่มีทางอื่นที่จะลดค่าใช้จ่ายลงได้อีกแล้ว ซึ่งจะสร้างสภาพแวดล้อมที่แรงกดดันด้านเงินเฟ้อสามารถสร้างขึ้นได้ใต้พื้นผิว

จากมุมมองของเรา ความไม่ตรงกันระหว่างต้นทุนแรงงานและผลผลิตบ่งชี้ถึงการเสื่อมถอยของประสิทธิภาพการผลิต นี่ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนแปลงที่เป็นพาดหัวข่าวเท่านั้น แต่ยังส่งผลต่อสมมติฐานเกี่ยวกับความคงอยู่ของเงินเฟ้อโดยตรงอีกด้วย

หากธุรกิจต่างๆ ยังคงเผชิญกับต้นทุนการจ้างงานที่สูงขึ้นโดยที่ผลผลิตไม่เพิ่มขึ้นตามไปด้วย แรงกดดันด้านราคาก็จะไม่คลี่คลายลงเพียงเพราะอุปสงค์ที่ลดลงเท่านั้น ทั้งหมดนี้ส่งผลต่อการคาดการณ์ล่วงหน้าเกี่ยวกับนโยบายมากกว่าแค่สัญญาณรบกวนในระยะสั้น

พาวเวลล์และเพื่อนร่วมงานของเขาได้สร้างข้อความโดยใช้แนวทาง “รอและดู” โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องวัดว่าเงื่อนไขทางการเงินที่ตึงตัวเพียงพอหรือไม่ที่จะควบคุมเงินเฟ้อ การเพิ่มขึ้นของต้นทุนแรงงานและการลดลงของผลผลิตไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาดังกล่าว แต่กลับสนับสนุนแนวคิดที่ว่าเงินเฟ้อตอบสนองต่อข้อมูลการบริโภคที่ลดลงได้น้อยลงกว่าที่เคยคิดไว้

ผลกระทบต่อนโยบายและความคาดหวังของตลาด

สำหรับพวกเราที่ตอบสนองต่อสัญญาณเหล่านี้ การกำหนดราคาในความผันผวนจนถึงไตรมาสที่สองนั้นไม่ได้เกี่ยวกับการตอบสนองต่อวันที่ตัดสินใจเรื่องอัตรา แต่เป็นการสอบถามความเหนียวแน่นในต้นทุนปัจจัยการผลิตมากกว่า

ความมั่นคงในแรงกดดันด้านค่าจ้าง แม้จะเผชิญกับผลผลิตที่ลดลง แสดงให้เห็นว่าภาวะเงินฝืดในวงกว้างจะใช้เวลานานกว่าที่จะเกิดขึ้นจริง หากเกิดขึ้นผ่านแนวทางนโยบายปัจจุบัน นอกจากนี้ ข้อมูลนี้ยังทำให้โอกาสที่อัตราฐานจะลดลงหลายครั้งในระยะใกล้ลดลงอีกด้วย

ข้อมูลหลักเช่นนี้จะเปลี่ยนวิธีการกำหนดน้ำหนักความน่าจะเป็นในเส้นโค้งไปข้างหน้า และไม่ควรกำหนดราคาในตอนท้ายเพื่อการผ่อนคลาย เว้นแต่ว่าเราจะเริ่มเห็นการปรับปรุงที่ชัดเจนในด้านผลผลิต

ณ จุดนี้ ไม่มีอะไรในการแก้ไขเหล่านี้ที่บ่งชี้ว่าผู้ผลิตสามารถพึ่งพาการบรรเทาต้นทุนแรงงานในระยะสั้นได้ ความผันผวนของอัตรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงอายุกลางปี อาจยังคงได้รับการสนับสนุน

พฤติกรรมการกำหนดราคาได้สะท้อนถึงการผลักดันกลับบางส่วนต่อสมมติฐานที่เป็นขาลงอย่างก้าวร้าว และข้อมูลประเภทนี้ทำให้แนวโน้มดังกล่าวยังคงอยู่

อาจกระตุ้นให้มีการพิจารณาตำแหน่งที่ไวต่อความนูนอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่อาร์กิวเมนต์แบบถือครองเคยอาศัยสมมติฐานของการอ่อนตัวตามวัฏจักร

ยิ่งไปกว่านั้น ต้นทุนแรงงานต่อหน่วยที่สูงขึ้นพร้อมกับผลผลิตที่ลดลงอาจทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับสุขภาพของงบดุลในภาคส่วนที่:

• ความเข้มข้นของแรงงานสูง
• อัตรากำไรที่ตึงตัวอยู่แล้ว

เป็นผลให้ความผันผวนของสินเชื่อที่มีชื่อเดียวอาจเห็นการเพิ่มขึ้นโดยสัมพันธ์กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเส้นทางมหภาคไปข้างหน้ายังคงไม่ชัดเจน

โดยรวมแล้ว ตัวเลขเหล่านี้สื่อถึงธีมที่คุ้นเคย:

• อัตราเงินเฟ้อจะไม่ลดลงเพียงเพราะตัวเลขพาดหัวข่าวอ่อนตัวลง
• ตราบใดที่ต้นทุนการผลิตสินค้าและบริการยังคงเพิ่มขึ้นในขณะที่ผลผลิตต่อคนงานลดลง
• ผู้ที่คาดหวังในเรื่องราวการลดภาวะเงินเฟ้อแบบอ่อนตัวอาจกำลังเตรียมตัวเองให้กำหนดราคาเส้นทางระยะใกล้สำหรับเบี้ยประกันนโยบายและความเสี่ยงผิดพลาด

เราควรเตรียมพร้อมสำหรับความไม่สมดุลของราคาที่จะดำเนินต่อไปในช่วงฤดูร้อน

เริ่มซื้อขายทันที – คลิกที่นี่ เพื่อสร้างบัญชีจริงของ VT Markets